Allereerst willen we iedereen bedanken voor deleuke reacties. Ga zo door!!

Na Dieppe zijn we doorgereden tot in Etretat, waar we de volgende dag de krijtrotsen hebben bekeken. Dit zijn zeer indrukwekkende kliffen die op meerdere plekken langs de Normandische kust te vinden zijn.

Vervolgens zijn we via Le Havre over de indrukwekkende Pont du Normandie (brug van Normandië) naar Honnfleur gereden. Honnfleur is een karakteristiek oud stadje met een mooie oude haven. Dat het normaal gesproken nogal druk bezocht wordt, bleek wel uit de camperplaats. Hier konden wel 100 campers staan. Gelukkig was het nu geen hoogseizoen en konden we ons normaal door de oude charmante middeleeuwse straatjes begeven. Na het inslaan van wat cider en caramels (toffees), hebben we hier ook overnacht.

De volgende dagen stonden in het teken van 1944, de aanvallen op Normandië. We hebben in Arromanches een film bekeken genaamd ‘The Price of Freedom' die werd getoond op verschillende grote schermen die in een cirkel geplaatst stonden, waarbij je er dan zelf (met zo'n 20 anderen) midden in stond. Dat was een aparte beleving. Met name de combinatie van oude en nieuwe opnames uit de omgeving, waarbij je soms echt het gevoel had boven Normandië te vliegen of op een boot mee te varen. Het was een film ‘sans parole' oftewel, ‘niet gesproken', waardoor iedereen hem kon volgen.

Na te hebben overnacht in Arromanches, wilden we de volgende ochtend een strandwandeling maken over het ‘Golden Beach'. Dit is de plek waar de Engelsen in 1944 aanvielen. Wegens vloed was dit echter niet mogelijk, dus zijn we doorgereden naar Omaha Beach, de plek waar de Amerikanen aan wal kwamen en waar nu de Amerikaanse begraafplaats is. Zeer indrukwekkend al die witte kruizen.Ook hebben we een bezoek gebracht aan de Duitse begraafplaats in La Campe, die er toch weer heel anders uit ziet. Veel minder ‘bombarie' dan bij de Amerikanen, maar zeker ook zo triest en indrukwekkend (wel veel minder toeristen).

Om niet in deze grafstemming te blijven, zijn we daarna naar Cap Levy gereden om daar het panoramische uitzicht te bewonderen. Het begon ondertussen al donker te worden en ook dat heeft zo zijn charmes bij het licht van de vuurtoren.

Omdat alle kusten, hoe mooi ze ook mogen zijn, op een gegeven moment op elkaar beginnen te lijken, hebben we besloten om Cap de la Hague te laten zitten en zijn we de volgende dag eens niet langs de kust, maar door het binnenland van Normandië gereden. In Coutances hebben we een zeer mooie kathedraal bezichtigd. Omdat de geplande camperplaats in St. Pair-sur-Mer nergens te vinden was en het ondertussen al laat was geworden, hebben we die nacht geslapen op een parkeerplaats ergens achteraf, dicht bij de kust, dat normaal als uitgangspunt voor een wandeling langs de kliffen dient. Omdat er 's avonds in het pikke donker nog een auto de parkeerplaats op was gekomen, die we niet meer weg hebben horen gaan, heb ik niet echt lekker geslapen. Je weet het tenslotte maar nooit. De volgende dag bleek dit een VW-camperbusje te zijn, die net als wij blijkbaar een overnachtingsplek zocht. Als ik dat had geweten .....

Dinsdag 17 november (Jannie nog gefeliciteerd!!) stond geheel in het teken van de Mont Saint Michel. Dit is een heel bijzonder plekje. Het betreft een abdij die is gebouwd op een rots, die als een schiereiland in de zee ligt.

Het stadje eromheen is ook zeer sfeervol. Ook al is het natuurlijk supertoeristisch (bussen met Japanners voeren af en aan!!), het blijft leuk om door de ‘middeleeuwse' straatjes te lopen. Stom genoeg hebben we daar galettes gegeten, voor het eerst deze vakantie. Helaas maakt het blijkbaar niet uit wat je op dergelijke toeristische plekken je gasten voorschotelt, die weten niet beter en eten het waarschijnlijk toch wel op. Nou ik niet dus, ze waren werkelijk niet te eten. De galettes waren droog en de ingrediënten niet vers (champignons uit blik en geen verse tomaat maar puree uit blik). Dat was wel een domper op de dag. Maar hoe kan het ook anders als de norm al is gezet door de kwaliteit van de galettes van Bruno en Astrid!! Met een teleurgesteld gevoel zijn we daarna dan ook maar terug naar de camper gegaan. Aangezien je op de parkeerplaats bij de Mont Saint Michel mocht overnachten, hebben we dit ook gedaan. Dit gaf ons tevens de mogelijkheid om ook 's avonds bij kunstlicht, nog eens door het ondertussen uitgestorven stadje te sluipen (op enkele verdwaalde Japanners na dan, die daar blijkbaar in een hotel verbleven). Een erg leuke ervaring!

Woensdag zijn we naar Saint Malo gereden. Tevergeefs zijn we onderweg op zoek gegaan naar Fon-punten om te kunnen internetten. Die avond hebben we in de haven van St. Malo overnacht. De volgende dag hebben we het oude gedeelte van de stad bezocht. Ook weer zo'n sfeervol stadje. Ondanks dat St. Malo grotendeels door branden in de 17^e eeuw en door het oorlogsgeweld van WOII werd verwoest, hebben ze het erg mooi gerestaureerd. Je kunt er tevens over de stadsmuur lopen die het oude gedeelte omringt, waarbij je een mooi uitzicht hebt op de zee, het strand en de rest van de stad met zijn havens. Verder zijn er vele gezellige winkelstraatjes en uiteraard de crêperies, waar we deze keer gelukkig wél een heerlijke crêpe hebben gegeten. Voor de overnachting zijn we doorgereden naar Erquy en vandaag vervolgen we onze weg naar Huelgoat om daar in de bossen van de Monts d'Arrée te gaan wandelen.