We zijn ondertussen al weer zo'n 10 dagen verder en dan ook uiteraard een stuk opgeschoten met onze reis. We zitten nu in Lourdes aan de voet van de Pyreneeën. Na Erquy (onze laatste stop in het vorige reisverhaal) zijn we zoals gepland naar Huelgoat gegaan om vandaar uit nog enkele andere bezienswaardigheden in Bretagne te bezoeken. Maar eenmaal in Huelgoat aangekomen, vonden we dat het eigenlijk wel eens tijd werd om wat meer vaart te maken. We zaten tenslotte al zo'n twee weken boven in Frankrijk en de tijd gaat toch sneller dan je denkt. Mede omdat Bretagne op een goed haalbare afstand van Nederland ligt en we de nog resterende geplande bezienswaardigheden in Bretagne dus ook later nog ‘gemakkelijk' konden bezoeken, hebben we besloten om vanaf dat moment niet meer langzaam naar beneden te reizen, maar om juist wat highlights van Frankrijk te kiezen en via die weg richting Spanje te gaan.

Als eerste werd dat het kasteel met de 365 torentjes, dat ik vroeger met mijn ouders en mijn zusje eens had bezocht. Ik had altijd al gezegd dat ik dit Loire kasteel in Chambord nog eens wilde bezoeken en dit was daar het uitgelezen moment voor. Van Huelgoat zijn we dan ook in één dag naar Chambord gereden, zo'n 480 km. Het kasteel is zo ontzettend mooi en indrukwekkend, jammer alleen van die éne toren die in de steigers stond en de diverse hekken aan één kant van het kasteel in verband met onderhoudswerkzaamheden. Maar ja, dat heb je als je in het buitenseizoen op vakantie gaat. Desalniettemin hebben wij ons daar prima vermaakt. Voor wie nog eens in het Loire gebied komt, is dit kasteel zeker een aanrader. Maar als je nog meer kastelen wilt bezichtigen, kies deze dan als laatste, anders valt de rest zo tegen!

Dat deden wij dus niet. We hebben de volgende dag namelijk het kasteel in Chenonceaux bezocht. En zoals we hadden kunnen verwachten, stond ook dit kasteel in de steigers. Ook al hadden ze het heel netjes opgelost door op de zeilen die over het kasteel en de steigers hingen, de niet zichtbare delen van het kasteel alsnog af te beelden, het is toch niet helemaal wat je verwacht. Dit kasteel is een stuk kleiner dan Chambord, maar van binnen ook zeker erg mooi. Toch kon het voor ons niet tippen aan Chambord. De tuinen zijn hier wel veel gevarieerder en bovendien gecombineerd met een bos waarin je een heerlijke wandeling kunt maken.

Volgende halte: de Puy Mary, een bergtop in het Cantal gebergte, een vulkanisch gebied al weer een stuk zuidelijker in de Auvergne. Maar voor het zover was, kregen we nog een ‘aardige' tegenslag te verwerken. We hadden namelijk al een tijdje last van water in het luik. Dit hadden we vorig jaar in Noorwegen ook al gehad en we dachten alsmaar dat dit aan de boiler lag, die we er extra in hebben gebouwd om genoeg warm water te hebben voor het douchen. Er waren toen wat koppelingen van de waterslangen gaan lekken, maar die had Menno voor vertrek allemaal vervangen door de juiste koppelingen. Toch leek daar ook nu weer water doorheen te komen. Ondanks het vele malen opnieuw nalopen van de koppelingen en waar mogelijk vaster draaiden hiervan, bleef het nat worden in het luik. Hoe was dit toch mogelijk? Het probleem zat hem dan ook niet (meer) in de koppelingen, maar bij de douche zelf. Er bleek water te lekken tijdens het douchen aan de voorzijde bij de douchedeuren en de douchebak, wat vervolgens voornamelijk onder de douchebak door naar achteren het luik in liep. Gewoon een slechte constructie, maar dat was nog niet alles. Het water kwam er namelijk ook aan de onderzijde van het putje uit. Wat bleek nu, de bouwers van deze camper hadden de afvoer van het putje bovenop een slangenklem geplaatst, waardoor deze nogal onder spanning stond. Telkens als je dus in de douchebak stond, dan duwde je het putje als het ware tegen het plastic van de douchebak omhoog, maar dan ook nog onder eens schuin onder spanning. Het klinkt misschien nogal ingewikkeld, maar het resultaat was dat het plastic ondertussen zo ‘beurs' was geworden, dat dit bij het loshalen van het putje is afgebroken.

Wat nu?! Geen douche is geen optie. Er zijn in deze tijd nagenoeg geen campings open om te kunnen douchen, maar dat is bovendien ook niet de wijze waarop wij met de camper op pad willen. We willen ‘vrij' kunnen staan, welliswaar in Frankrijk op camperplaatsen omdat echt vrijstaan hier niet mag, maar zeker niet steeds op campings. Het putje moest dus gerepareerd worden. Maar alleen reparatie is niet voldoende, dan zou het putje nog steeds onder spanning staan en weer kapot gaan. Nee, de waterslang moest verlengd en verlegd worden en het putje moest gekit worden. Maar waar vind je een leverancier voor de juiste slangkoppelingen? Weer een probleem. Totdat Menno ineens dacht aan het ‘wondertape' dat we ooit op de Kampeer en Caravan Beurs hadden gekocht. Zou dat ons kunnen helpen? Uittesten dan maar. Dit bleek goed te gaan. De tape kon de waterdruk aan en lekte niet, waardoor we de huidige slang konden verlengen en dus verleggen.

Vervolgens zijn we naar een bouwmarkt gegaan en hebben we kit, een kitspuit en nog wat andere materialen gekocht om het doucheputje te repareren. Het putje werd gekit en we hebben de douchebak rondom het putje ondersteund met hout. Nu moesten we nog 48 uur wachten tot de kit was uitgehard om te zien of het allemaal had geholpen. Ondertussen hebben we onze weg vervolgd naar de Puy Mary. Wat een mooie omgeving! Dat doet je toch even de ellende met de douche vergeten. Helaas was de toegang naar de Puy Mary afgesloten. Achteraf logisch natuurlijk. In deze tijd van het jaar zijn veel wegen naar bergtoppen afgesloten vanwege de wintertijd met zijn bijbehorende gevaren. Dan maar een wandelingetje vanaf het punt waar de weg afgesloten was. Naar de Puy Mary zelf zijn we niet meer gegaan, want dat was vanaf dat punt nog minimaal 12 km en dan nog een half uur lopen (volgens de boeken) en dan moet je ook nog terug. Maar ook hier was het erg mooi. Omdat je gedeeltelijk boven de boomgrens zat, deed het voor ons zelfs een beetje Noors aan.

Na de wandeling en het avondeten zijn we weer verder naar het zuiden gegaan om de volgende dag via de ‘Gorges du Tarn' naar Carcassonne te rijden.

De Gorges du Tarn is een soort canyon-achtige route. Je rijdt soms hoog en soms laag langs de rivier de Tarn en daarbij heb je zicht op rotswanden in diverse kleuren mét of zonder begroeing. Typisch voor deze tijd van het jaar is dat veel warme kleuren van de rotswanden terugkomen in de herfstkleuren van de bomen. Een erg mooi gezicht.

Na de Gorges du Tarn zijn we via een kleine d-tour een stukje over de ‘Causse Noir' (een soort hoogvlakte) gereden. Ook hier deed het ons weer veel aan Noorwegen denken. We hebben ondertussen ook wat regen gehad, maar zeker ook veel zon. Terwijl we door de Gorges du Tarn reden, leek het soms wel zomer, zo warm was het achter het glas van de cabine, heerlijk! Maar in augustus zou ik hier niet willen zijn, dan moet het er wel heel erg warm zijn, dat is niets voor ons.

Uiteindelijk hebben we overnacht in Millau, waar we de volgende dag de grote brug van Millau hebben bekeken, welke 300 meter hoog over de stad heen gaat. Een indrukwekkend bouwwerk!

Vervolgens zijn we door de mooie omgeving aldaar verder richting Carcassonne gereden om onderweg te overnachten in Mazamet. Daar is een camperplaats, althans ‘geoorloofd parkeren voor campers' op een groot parkeerterrein midden in de stad met 218 vrije parkeerplaatsen. Omdat hier op de hoek een Fonpunt was en er voorzieningen voor campers zouden zijn voor het vullen van water en het lozen van vuil water, leek ons dit een prima plek om weer eens het reisverhaal bij te werken en tevens wat wasjes te kunnen draaien. Dit bleek een illusie. Het fon-punt was er wel, maar er werd weer eens geen IP-adres afgegeven, waardoor we niet konden internetten. Bovendien was de loosplek zo gebouwd, dat je daar niet eens kon staan om te lozen zonder al het verkeer op te houden die de parkeerplaats op wil. Wat we die avond wel konden doen, was douchen! De 48 uur waren voorbij, de kit was uitgehard en bleek zijn werk goed te hebben gedaan. Geen lekkage meer bij het putje! De andere lekkage punten bij de douchedeuren hebben we tijdelijk opgelost met tape en zullen we als we eenmaal weer thuis zijn, verder gaan aanpakken. Maar voor nu is het weer OK, we kunnen (voorlopig althans) weer douchen! Wat een opluchting!

Bij aankomst in Mazamet was de parkeerplaats bijna leeg, maar de volgende ochtend stroomde deze in korte tijd vol met auto's van mensen die de stad in gingen. Het was dan ook zaterdag. Gelukkig hadden wij die ochtend nog tijdig de camper verplaatst voordat de drukte er was, aangezien er gisternacht een camper naast ons was komen te staan die doodleuk 's ochtends zijn motor liet draaien. Waarschijnlijk omdat ze het koud hadden in de camper, het is 's nachts ondertussen dan ook vaak maar 3 graden boven nul. Behalve de diesellucht, geeft dit ook nog eens een hoop geluidsoverlast. Verkassen dus! Helaas heb je soms met dit soort aso's te maken.

Omdat we het ondertussen al aardig benauwd begonnen te krijgen op deze drukke parkeerplaats, zijn we na het ontbijt direct vertrokken om onze weg richting Carcassonne te vervolgen. Carcassonne is de grootste middeleeuwse (uiteraard gerestaureerde) stad van Frankrijk. Ons plan was om te overnachten in Trébes op de camperplaats net boven Carcassonne, om de volgende dag de stad zelf te gaan bekijken. Onze Garmin lijdt ons dan ook netjes overal naar toe waar we hem opdracht toe geven. Dat hadden we die dag beter niet kunnen doen. Om namelijk in Trébes op de camperplaats aan te komen, kiest hij zoals gebruikelijk de snelste route en dat is niet altijd de beste! We hadden het 's ochtends al benauwd op die parkeerplaats, maar die middag kregen we het nog benauwder! Ga nooit met een camper van bijna 8 meter een stadje in met zeer nauwe straten!

De plaats in Google Maps

Na wat lastige manoeuvres bij de eerste bocht, werd het verderop pas echt erg! We kwamen uit bij een T-splitsing waarbij het onmogelijk leek de bocht te nemen. Er kwam al gauw een mevrouw aanlopen die ons vertelde dat de straten verderop nog nauwer werden en dat we er alleen via de rechterweg uit konden komen. Teruggaan was volgens haar geen optie. Dan maar naar rechts proberen de weg in te draaien, maar dat ging niet lukken. Dan maar links proberen om verderop op een soort pleintje te keren om daarna alsnog de rechterweg te nemen. Maar ook dit leek onmogelijk. We zakten links steeds in een kuil waardoor de camper ging kantelen en tegen de hoek van de muur aan kwam. Vóór ons zat bovendien een stoeprand die we mee moesten pakken om de bocht te kunnen maken, waardoor we nog meer in de kuil kwamen te hangen. Die combinatie was onmogelijk. Met behulp van de lokale bevolking hebben de kuil waarin we steeds wegzakten ‘opgevuld' met hout en onze ‘blokken' zodat we alsnog de bocht konden maken in combinatie met de stoeprand voor ons. Na veel loodswerk door de verdere straten met behulp van een bewoner, zijn we uiteindelijk het stadje uitgekomen. Gezien de situatie valt de schade nog mee. We hebben twee deuken in de aluminium rand links boven, waar de lak eraf is en we hebben linksvoor een schaafplek. Volgens de bewoners van het stadje waren we zeker niet de eerste die dit probleem hadden. Steeds komen er campers die via de gps op deze manier door het stadje geleid worden. Er heeft eerst een bord gestaan buiten het stadje om campers te waarschuwen, maar dit bord is weer weggehaald. Waarom wist de mevrouw die me dit vertelde ook niet .... (dat we van deze situatie geen foto's hebben is waarschijnlijk wel te begrijpen, we hadden wel wat anders aan ons hoofd....)

Na van de schrik te zijn bekomen, zijn we maar meteen doorgereden naar Carcassonne om 's middags onze zinnen te verzetten door in dit stadje te wandelen en het bijbehorende kasteel te bezoeken.

Wij vonden dit in zijn geheel echter nogal tegenvallen. Het kasteel was saai, maar het was dan ook niet een mooi gedetailleerd kasteel zoals in het Loire-gebied, maar juist een verdedigings-bouwwerk dat een paar eeuwen ouder was. Logisch natuurlijk dat hier geen mooi ingerichte kamers zijn, maar onze voorkeur ligt dan toch meer bij de soort kastelen met wat meer franje. De straten in het stadje zijn wel mooi met gerestaureerde huizen in middeleeuwse stijl, zoals we ook in St. Michel hadden gezien, maar er is geen ruimte overgelaten waar geen toeristisch winkeltje of een restaurantje in zit. Dat was wel jammer. Die avond zijn we doorgereden tot in Limoux om daar te overnachten.

Van hieruit zijn we richting Lourdes getrokken, omdat we de indruk kregen dat we dan meer van de Pyreneeën zouden zien, dan in het gebied bij Perpignon, waar we anders naar toe wilden. Tevens wilden we nu een keer naar een camping om makkelijk te kunnen internetten en eindelijk toch wat wasjes te kunnen draaien. Maar omdat er in deze tijd niet veel campings open zijn, is er dus weinig keus, waardoor de keus uiteindelijk op Lourdes is gevallen. Onderweg hebben we slecht weer, veel regen en we zien bovendien veel campers die ons tegemoet komen. Waarschijnlijk was de richting van Perpignon toch een betere keus geweest.... Verderop krijgen we bovendien nog een beproeving in de vorm van een grot waar we volgens Garmin door heen moeten. Probleem is echter dat deze in het midden dan wel 4.20 meter hoog is, maar aan de zijkant slechts 3.00 meter (althans volgens de informatieborden). Aangezien wij 3.15 hoog zijn en het gebeuren in de nauwe straten van Trébes mij nog vers in het geheugen zat, leek me dit niet verstandig. Bovendien hadden we in Trébes voor ons de volgende wijze lessen geleerd: 1: Als we denken dat het niet kan, dan gaan we teruguit; 2: We doen het rustig aan en nemen er de tijd voor om de situatie in te schatten en 3: We gaan eerst lopend de route bekijken om te zien hoe de situatie zich verder ontwikkelt. Dus zijn we, nadat we eerst al een stuk in de grot waren gereden (we hadden het bord namelijk niet goed gezien), eerst maar weer teruguit gereden om vervolgens te voet de grot in te gaan. Ook al zag het er uit alsof het niet kon, dacht Menno dat het toch wel moest lukken, al was het met zweet in zijn handen. Omrijden zou echter maar 15 kilometer extra zijn, waardoor ik voor die paar kilometer geen risico wilde lopen. En aangezien ik mocht kiezen, zijn we dus niet door de grot gereden. Uiteindelijk hebben we die nacht geslapen in Saint Gaudens. Nog steeds regent het veel en konden we van de Pyreneeën helaas door de bewolking niet veel zien.

De volgende dag zijn we naar de camping in Lourdes gereden, waar we dus eindelijk normaal internet hebben en dus dit reisverhaal kunnen bijwerken en waar ik eindelijk kan wassen. Dat werd tijd!! Jammer alleen dat het nog steeds regent, maar het lijkt ondertussen wat op de klaren, dus wie weet...

Google Earth route